Gücetapan online III

Colony Zone’ da geçirdiğim 3’üncü yıl. Kapitalin mülkiyeti olduğum gerçeğini unutturabilecek tek kaçış noktam yine onun bana sunduğu bir senaryo oldu. Tv, radyo, billboardlar, otobüs kaportaları, cep telefonuma gelen mesajlar, email’de spamler.

Karşımdaki iktidarın saldırısına karşı aklımı toplayamamadığımı fark ediyorum. Bombardımana tutulan bilinçaltım iç huzuru sağlayacak güvenli mekân olmaktan uzak, tekrarlanan görüntülerle birlikte kulağımdaki radyodan gelen ses; satın alarak kapitale olan köleliğimi unutabileceğimi söylüyor. İktidar bana bu kafesten kurtulabilmem için kendi hazırladığı ürünlerle çözüm sundu; tabi daha çok para harcamam şartıyla. Yani yaşamımızı idame ettirmek için parasal değerlere bağlı kalmamızın içimizde yarattığı boşluğu tatmin etmek yine onun sularında yüzmemizi gerektiriyor.

Zihni kontrol eden direktifler ne giyeceğimi, hangi diş macunuyla dişlerimin beyaz ve topluma layık olduğunu, kıyafetimin düzgün olması gerektiğini bana telkin ederken, ruhum itaat ettiğim otoritenin yeni kulvarında buluyor kendini. Online oyun endüstrisi hiç durmadan respawn olan yaratıklarıyla adeta bir korku filmi gibi karşımdakinin durdurulamayacağına inancımı güçlendirerek beni itaate zorluyor.